شاه نعمت الله ولي (۸۳۴-۷۳۱ هـ . ق) بنابر روایاتی مدتي در كوهبنان و كرمان سكونت داشته است. علاوه بر داشتن مقام والا در عرفان، در شعر و ادب نيز از جايگاه والايي برخوردار بوده است. ديوان شاه نعمت الله شامل قصيده، غزل، مثنوي و رباعي است. او نه فقط در ايران صاحب شهرت و داراي جايگاه مردمي بوده بلكه در هندوستان نيز مريدان بسياري داشت؛ از آن جمله مي توان بهمن شاه دكني را نام برد كه نخستين سنگ بناي آرامگاه او با هزينه همين پادشاه هندي گذاشته شد. آرامگاهش در ماهان  ۳۰ كيلومتري جنوب شرق كرمان است